Nazywam się Joachim Guzik. Sześćdziesiąt dziewięć lat już chodzę po świecie i zbieram guziki. Teraz wrzucam je do szklanego słoja, takiego na pojedynczą rybkę. Wcześniej guziki wrzucałem do szuflad. Nie wiem, które są najstarsze, ciągle je mieszam. Wkładam rękę, mieszam i wyciągam jeden. Próbuję sobie przypomnieć gdzie i kiedy, z jakiego bruku guzik podniosłem, czy ulica była ciemna, jesienna, skąd wracałem. Człowiek potrzebuje mieć solidny motyw w garści, że nie śnił, lecz żył. Ja żyłem, zbierałem guziki, mam dowód, mogę pokazać. Wie pani, nie mogłem już patrzeć na tę pojedynczą rybkę, ona całowała kamienie.
poniedziałek, 16 maja 2011
Przejście dla pieszych
Na światłach, przejście dla pieszych. To, że palenie szkodzi i może być przyczyną wielu chorób, że znałeś ludzi, którzy za dużo palili i koło czterdziestki w bólu zmarli – nie ma znaczenia. Chociaż wiesz, czasami poddaj się i poproś na ulicy kogoś o papierosa. O nie, nie kogoś, tylko kogoś, kto ma usta, brwi, wizaż lub dajmy na to niezłą dziurę w dżinsach pod kolanem. Naraz nauczysz się pokory i cwaniactwa. Warto, zobaczysz coś, czego nie opiszesz. Nikomu nie powiesz, nie opowiesz. To tylko twoje, jak ruch biodra poza czasem odginający się dla ciebie. Traktat o sępieniu papierosów. Jeżeli ktoś zaczepi cię, poprosi o papierosa – przyspiesz kroku, ucieknij. Albo spójrz głęboko w oczy, wytrzymaj spojrzenie, nic nie mów i czekaj, co będzie dalej. Pierwszy raz w życiu na ulicy poprosiłem o papierosa dziewczynę. Spotkanie z arcydziełem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz